bir zamanlar bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış mutluluk,üzüntü,bilgi ve tüm diğerleri aşk dahil  bir gün adanın batmakta olduğu duygulara haber verilmiş bnun üzerine hepsi adayı terk etmek için sandallarnı hazırlamış aşk adada en son kalan duygu olmuş çünkü mümkün olan en son ana kadar kalmak istemiş ada neredeyse battoğı zaman aşk yardım istemeye karar vermiş zenginlik çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymiş aşk :zenginlik beni de yanına alırmısın diye sormuş zegillik hayır alamam teknemde çok fazla altın ve gümüş var senin için yer yok demiş aşk çok güzel bir yelkenin içindeki kibir den yardım istemiş kibir lütfen bana yardım  et  demiş kibir:sana yardım edemem aşk sırılsıklamsın ve yelkenimi mahvedebilirsin demiş üzüntü yakınlardaymış ve aşk yardım istemiş seninle geliyim üzüntü seninle geliyim.Of aşk  o kdara üzgünümki yalnız kalmaya ihtiyacım var demiş mutlulukta aşkın yanından geçmiş aşk onada seslenmiş ama mutluluk o kadar mutluymuş ki onun sesini bile duymamış  aşk birden bir ses duymuş :gel aşk seni yanıma alacağım  bu aşktan daha yaşlıca birisiymiş aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki kendini onu yanına  alananın kim olduğunu Öğrenmeyi akıl edememiş  yeni bir kara parçasına vardıklarında  aşka yardım eden yoluna devam etmiş  ona ne kadar borçlu olduğunu bilen aşk bilgiye sormuş  :bana yardım eden kimdi bilgi: o zaman idi diye cevap vermiş  aşk: zaman mı ? neden bana yardım etti ki  diye sromuş aşk bilgi gülümsemiş ve :ÇÜNKÜ SADECE ZAMAN  AŞK'IN NE KADAR BÜYÜK OLDUĞUNU ANLAYABİLİR